معرفي لاريم

معرفي لاريم

وجه تسميه لاريم به تناسب اقليم و آب‌وهواي مطلوب و معتدل و نشاط‌آ ور به«لار» و به لحاظ نزديكي به دريا«يم» گفته شده كه كم‌كم به لاريم مبدل گشت و لاريم به معني منطقه خوش آب‌وهوا كه در كنار دريا واقع شده است مي‌ گويند.

لاريم را مي‌توان از نظرگاههاي مختلف مورد بررسي قرار داد:

۱-از لحاظ طبيعي و انساني

۲-از لحاظ اقتصادي

۳-از لحاظ تاريخي و فرهنگي

لاريم از نظر طبيعي و انساني:

از نظر ناهمواري در قسمت شمال لاريم منطقه‌اي پست‌تر و دشت وشاليزار و در قسمت جنوب منطقه‌اي با ارتفاع بيشتر است.
آب‌وهواي لاريم كه تحت تاثير دريا قرار دارد معتدل خزري است.
اين منطقه از خوش اب‌وهواترين نواحي استان مازندران است.
رودخانه سياهرود كه از ارتفاعات البرز و جنگل‌هاي سادكوه و شيرگاه سرچشمه گرفته و بطرف شهرستان قائمشهر و جويبار سرازير شده و از وسط لاريم مي‌گذرد و لاريم را به دو قسمت شرقي و غربي تقسيم مي‌كند و با آبياري اين منطقه و حاصلخيز نمودن آن به درياي خزر مي‌ريزد.
اين رودخانه منطقه‌اي جلگه‌اي مانند را در قسمت شمال لاريم بوجود اورده است. كه در امر كشاورزي استفاده بسيار خوبي به مردم ا ين منطقه مي‌رساند.
در انتهاي اين رودخانه در قسمت شرق لاريم سدي در سال ۱۳۶۵ با مشاركت جهاد سازندگي و مردم ساخته شده كه باعث كنترل آب به هنگام سيلاب شده است و آب را به آببندان‌ها و مردابهاي اين منطقه هدايت مي‌كند.
بيشتر جمعيت لاريم دراطراف رودخانه سياهرود قرار دارد. تمام مردم لاريم مسلمان و شيعه اثني عشري يا دوازده امامي هستند. زبان مردم اين منطقه مازندراني مي‌باشد و در بين اين زبان فارسي هم مكالمه مي‌شود.
لاريم از لحاظ اقتصادي
اقتصاد لاريم بيشتر بر پايه كشاورزي و صيادي استوار است .
بخاطر وجود رودخانه و عبور آن از بين لاريم و قرار گرفتن سد برروي آن منطقه‌اي بسيار حاصلخيز با زمينهاي كشاورزي زياد و مزارع ها و آببندان بوجود آورده است.
وسعت زمين‌ها جهت كشت برنج بسيار زياد است .
تقريبا تمام اطراف آن را زمين‌هاي شاليزاري فراگرفته است.
مهم ترين محصولات آن برنج، گندم، لوبيا، پنبه و سبزيجات است.
برنج در بين محصولات كشاروزي مقام اول را دارا مي‌باشد.
وجود كارخانه‌هاي شاليكوبي و بوجاري باعث شده است كه اين شهر در رديف قطب مهم تجاري قرار گيرد.
در زمينه صيادي، لاريم بزرگترين قطب صيد و صيادي منطقه مي‌باشد.
وجود سه آبندان و مرداب با وسعت زياد و دريا در قسمت شمال و شرق لاريم رونق بسيار مهمي را در امر صيد بوجود اورده است.
كشاورزان اين شهر در ايام فراغت كه پائيز و زمستان مي‌باشد به كار صيادي مي‌پردازند.
صيدماهي و مرغابي مهم‌ترين آن مي‌باشد. وجود سه تور صيادي مهم در كنار دريا ، لاريم را در رديف مهم‌ترين مناطق صيد ماهي استان قرار داده است.
حدود ۳۰۰ نفر در اين سه تور مشغول بهره برداري ماهي هستند و آنها را به بازارهاي اطراف مانند ساري، فريدونكنار و قائمشهر جهت فروش عرضه مي‌كنند.
صيد مرغابي نيز در آبندان و مردابهاي آن انجام مي‌گيرد.قرارگرفتن  لاريم در سر راه تجاري شهرستانهاي ساري، بابلسر، قائم شهر و جويبار و اجراي طرح ۴ بانده نمودن محور هاي فوق و نيز احداث بزرگراه ساحلي گهر باران به بابلسر از مسير كنار دريا باعث رشد سريع آن شده است.

 

لاريم از نظر تاريخي و فرهنگي:

ساكنين اوليه اين روستا در منطقه‌اي در كنار دريا حدود يك كيلومتري آن كه بنام چوباغ آن معروف است زندگي مي‌كردند كه به آن لاريم دهنه يا كهنه لاريم مي‌گفتند.
لاريم كنوني محلي است كه اكنون ما در آن زندگي مي‌كنيم مي‌باشد.
هر كدام انها قدمت بسيار زيادي دارند كه قدمت لاريم كهنه به ۲۵۰ سال مي‌رسد و قدمت لاريم كنوني به ۲۰۰ سال مي‌رسد.ساكنين اوليه لاريم در قسمت شمال‌شرق آن زندگي مي‌كردند ولي بعلت حمله روس‌ها و تركمن‌ها مردم آن به طرف امام‌زاده محمود حركت كردند و كم‌كم تعداد جمعيت بيشتر شد و منطقه‌اي كه لاريم كنوني است را بوجود آوردند. مهم‌ترين اماكن تاريخي لاريم،
امامزاده عبداللهامامزاده محمود
تكيه پير علم
حمام لاريم و
تپه دين بن مي‌باشد.

امامزاده عبدالله كه به روايتي از نوادگان امام‌جعفرصادق و زيارتگاه مردم مي‌باشد قدمتي ۸۰۰ ساله دارد.

مقبره امامزاده  محمود  كه نسب وي نيز به روايتي به نوادگان امام‌جعفرصادق مي‌رسد.

از ديگر آثار تاريخي لاريم ، تكيه پيرعلم كه بسيار معروف است . گفته مي‌شود با خوابي كه يكي از بزرگان اين منطقه مي‌بيند آن را از دريا برداشته و به اين مكان آورده‌اند. اكنون مقبره وگنبد و بارگاهي در اين مكان ساخته و مردم از نقاط مختلف استان جهت زيارت و اداي نذر به اين مكان مي‌آيند.

حمام قديمي مربوط به ميرزاي بهراميان بوده و روبروي تكيه پنج تن لاريم مي باشد كه بر اثر بي توجهي مسئولين محلي وشهرستاني به ويرانه تبديل شده است .

تپه‌ دين بن  در قسمت جنوب لاريم حدفاصل بين مشك‌آباد و لاريم قرار گرفته كه مي‌گويند بعنوان دژ يا سنگر براي گبريها يا زرتشتي‌ها مورد استفاده قرار مي‌گرفت و از اين مكان به كليه مناطق تسلط داشتند و بعدها بعنوان گنجينه خان‌ها و شاهان درامده بود.

تا كنون نظري ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در مونوبلاگ ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.