بسم الله الرحمن الرحيم ...؛ اين وصيت حسين‌بي‌علي است به برادرش محمد حنفيه. حسين گواهي مي‌دهد به توحيد و يگانگي خداوند و اين كه براي خدا شريكي نيست و محمد (ص) بنده و فرستاده اوست و آئين حق ( اسلام ) را از سوي خدا ( براي جهانيان ) آورده است و شهادت مي‌دهد كه بهشت و دوزخ حق است و روز جزا بدون شك به وقوع خواهد پيوست و خداوند همه انسان‌ها را در چنين روزي زنده خواهد نمود. »
امام در وصيت نامه‌اش پس از بيان عقيده خويش درباره توحيد و نبوت و معاد، هدف خود را از اين سفر اين چنين بيان نمود:
« من نه از روي خودخواهي و يا براي خوشگذراني و نه براي فساد و ستمگري از شهر خود بيرون آمدم؛ بلكه هدف من از اين سفر، امر به معروف و نهي از منكر و خواسته‌ام از اين حركت، اصلاح مفاسد امت و احياي سنت و قانون جدّم، رسول خدا (ص) و راه و رسم پدرم، علي‌بن‌ابيطالب (ع) است. پس هر كس اين حقيقت را از من بپذيرد ( و از من پيروي كند ) راه خدا را پذيرفته است و هر كس رد كند ( و از من پيروي نكند ) من با صبر و استقامت ( راه خود را ) را در پيش خواهم گرفت تا خداوند در ميان من و بني‌اميه حكم كند كه او بهترين حاكم است.
و برادر ! اين است وصيت من به تو و توفيق از طرف خداست. براو توكل مي‌كنم و برگشتم به سوي اوست. »
منبع: بحارالانوار، 44/329
- شنبه ۲۶ دی ۹۴ ۲۱:۲۰ ۴ بازديد
- ۰ نظر